1 Aralık 2010 Çarşamba
Kış
Sevin beni incitmeden... Müzik alsak ya nefes yerine, şiir versek ardından... Uyuyup kalsak papatya tarlasında yıldızları avuçlarımızın arasında tutarak... Kış gelse, kardanamdamlara sarılarak ısınsak hoş olmaz mı?..
Homo Sapiens
Münzevi tebessümlerin Platon felsefesindeyiz; koniçiva. Homo sapienslerin ayrı ıraklara ayrılmasının hiçbir hoş yanı yoktur, zaten şuncağızcık aklı olan 6 milyar tanecik canlıyız. Elfeleri de sevelim; sahi bir paralel evren vardı gitsek ya oraya. Haydi zaman makinesi yapalım, madde formunda kalamasak da olur.
Kelebek
Çarpık yapılaştı düşüncelerimiz gökkuşağı masalları ışığında. dünya bataklığında ulaşılabilen tek yer Jules Verne'in hayal gücü. Açılan kapıların eşiğidir yalnızca yalnızlık. Vurdumduymaz yardım elleri kırar serçenin kanatlarını. Bulut bulut ölür insanoğlu; ama yağmur yağmur doğan sadece egodur. Kelebekleri sevelim, onlar bizi sevmeye vakit bulamadan mezar taşlarına düşecektir gölgeleri akbabaların.
S.O.S.
Hiç bulunmak için arandınız mı gökyüzünün kanlı sayfalarında? Güldürmeye teşebbüsten tutuklusunuz bayım! Nöronlardan daha değerli değildir o tartıdakinin ederi. Alırsın avuçlarının arasına kızıl nehirleri, toprağa ayak basan ilk insan olmanın gururnu yaşarsın; bu dünya için de küçük bir adım olur. Kutup ayıları her gün yeniden iletişim kurar: Houston Houston, mayday mayday, break break ... --- ...
Özlem
Şaşarım gözlerinin böyle güzel olmasına
Alırım ellerini düşlerime usulca
Özlerim kokunu her nefeste
Ölürüm her gece yeniden bir sonraki sabaha
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)